جناب محترم باراک اوباما رئیس جمهور امریکا!
با ابراز بهترین تمنیات نیک خویش، می دانیم که با سپری نمودن سه دهه جنگ و خونریزی و کشمکش در کشور ما، ارزشهای بشری و انسانی این سرزمین دچار آسیب جدی گردید؛ قضایا در افغانستان تا آنجا رفت که جریانات ناقض حقوق و امتیازات انسانی در افغانستان بوجود آمده و به تعقیب آن تا سرزمین شما نیز درز و رخنه کرد.
به یقین باورمندیم که حادثه یازدهم سپتامبر به فراموشی نرفته است و چونان یک فاجعه بزرگ بشری و غیرمنطقی در لابلای صفحات تاریخ در کشور و قلمرو استیلای شما جای دارد.
با رخداد حادثه یازدهم سپتامبر و ابراز مراتب تأثر و تأسف از آن، اعلام می داریم که افغانستان بعد از این حادثه مورد توجه جامعه جهانی و در رأس آن ایالات متحده آمریکا قرار گرفته و مایه خوشبینی مردم افغانستان شد. پس از آن مخصوصاً ما مردم بامیان به پیشواز صلح و دموکراسی رفته و چشم به توزیع عادلانه قدرت در این سرزمین دوختیم و هر آن به انتظار انکشاف متوازن و مشارکت ملی در کشور، لحظه ها را شمردیم و پشت سر گذاشتیم.
جلالتمآب محترم!
در شرایطی که هنوز تمامی قبایل و باشندگان افغانستان دست از جنگ نکشیده بودند ما مردم بامیان و مناطق مرکزی افغانستان پروسه های DDR و دایاگ را سپری نموده و سلاح خویش را که روزگاری حافظ تاریخ و هویت و حضور ما به حساب می آمد به زمین گذاشتیم و از انتخابات در عرصه های ریاست جمهوری و شورای ملی و شوراهای ولایتی استقبال نمودیم که متأسفانه قضایا بعد از دشواری مرحله نخستین، وقتی که وارد مرحله امروزینش شده است تمامی خواسته ها و آرزوهای بحق و انسانی ما را به سوی نا امیدی فراخوان می دهد؛ در حالیکه ما در جهت ایجاد حکومت آزاد و دموکراتیک گام بر می داریم.
اینک می بینیم که حکومت تک قومی و خودمحور ایجاد گردیده و اقلیت های قومی، نگران مصونیت حضورشان در صحنه می باشند. بحث ما پیرامون حضور چند وزیر و مشاور در کابینه از اقوام ساکن کشور نمی باشد زیرا که در استبدادی ترین حکومت های گذشته نیز وزرای دست نشانده ای حضور داشتند که متعلق به سایر اقلیت های قومی در کشور ما بودند.
جلالتمآب محترم!
روزگاری باور یافته بودیم که با حضور نیروهای جامعه جهانی ما دیگر شاهد طالبانیزه شدن سیاست حاکم کشور خویش نمی باشیم. ولی با تأسف بعد از امروز، هیچ تضمینی بر محو اینگونه جریانات وجود نداشته و پلان مصالحه با طالبان، خود بزرگترین دلیل ادعای ما می باشد.
از سوی دیگر امید داشتیم که استقلالیت کشور با کمک جامعه جهانی، دست بازیگرانی چون پاکستان از صحنه سیاسی کشور ما کوتاه میشود، اما بدبختانه عملاً می بینیم که مداخلات خارجی، قوی تر از گذشته وارد ماجرای سیاسی زندگی ما شهروندان افغانستان شده است.
از تمرکز قدرت نمی گوییم که خود آشکار و روشن است، و نیازی به توضیح آن نیست؛ در حالیکه افغانستان سرزمین تک قومی نبوده و متشکل از اقوام مختلف می باشد(!!)
براستی ما نمیدانیم که آنچه را ما می پنداشتیم غلط بوده است و یا شما به خطا زمام سیاست در دست دارید؟!
با در نظرداشت وضعیت موجودی که پیش روی ما قرار دارد،آیا تضمینی وجود دارد که دیگر طالبان و القاعده عاملان قتل عامهای بزرگ، سیاست زمین سوخته و بربریت های کلان نمی شوند؟!
آیا واقعاً ضمانت می شود که با به میدان آمدن طالبان در کشور، دیگر حوادثی نظیر حادثه یازدهم سپتامبر اتفاق نمی افتد؟!
حقیقتاً جامعه جهانی و حکومت تک قومی افغانستان حافظ مصونیت تمامی حقوق و امتیازات اقلیت های حاضر در کشور ما بوده می تواند(؟!) در حالیکه امنیت شهروندی ما هنوز هم در شاهراههای بین ولایات تأمین نمی باشد!!
شاید بی گمان پاسخ تمامی اینگونه پرسش ها و ابهامات، تردیدآمیز بوده باشد، اما آنچه را ما فعالین مدنی بامیان بدان معتقد هستیم اینست که، سیاست شما نسبت به قضایای افغانستان به بیراهه سوق داده شده است؛ و به یقین به ترکستانی دیگر از صحنه های سیاست راه خواهید برد و هم در تاریکی های مبهم آینده، گم خواهید گشت.
بنابراین، ما در ادامه حرکت های مدنی و اعتراضات سالم و مثبت خویش، اینک یک پایه مشعل سنتی و مدنی (الکین) خود را به شما طی مراسم خاص مدنی پیشکش می نماییم تا باشد در روشنایی آن راه گم شده و تاریک آینده تان را باز یابید.
در پایان با ابراز دوباره تمنیات نیک خویش، توفیقات مزید شما را خواسته و امیدواریم که در روشنایی مشعل آزادی و مدنیت ما فعالین مدنی بامیان، بتوانید راه را از بیراهه تفکیک نموده و در خدمت بشریت قرن ۲۱ زندگی نمایید.
با عرض حرمت
فعالین مدنی بامیان – افغانستان
