هزاران پناهجوی افغانستان در کشورهای مختلف نیاز به حمایت فوری دارند

دروغ های دسته بندی شده ی مقامات افغان و قراردادهای دو جانبه آنان با کشورهای مختلف، مشکلی جدی دیگر برای پناهجویان افغانستان شده است. کشورهای مختلف با توسل به این قراردادها فشار های زیادی بر پناهجویان می اورند و حتا در کشورهای مقصد گاه تا سال ها منتظر پاسخ از اداره های مهاجرت می مانند.

مهاجرت، آوارگی و جنایت کوچ اجباری

ادامه جنگ، کشتار، فقر و بیکاری در افغانستان باعث شده تا هزاران تن از شهروندان افغانستان، برای خروج از کشوری که اکنون به دست متهمان نقض حقوق بشر، قاچاقچیان مواد مخدر و چپاولگران دارایی های همگانی اداره می شود، به آب و آتش بزنند.

پناهجویان معمولا دو راه را برای خروج از افغانستان، جهنم روی زمین، انتخاب می کنند. راه اول خروج از افغانستان و رفتن به نزدیک ترین کشور جز پاکستان و ایران و درخواست پناهندگی از طریق سازمان ملل متحد است. بخش پناهندگی سازمان ملل متحد یا یو ان اچ سی آر، پروسه ای طولانی دارد و در سال های اخیر، با توجه به تبلیغات غیر واقعی از اوضاع افغانستان، بررسی دوسیه های پناهجویان افغانستان از اولویت های این سازمان نمی باشد. پناهجویان افغانستان مجبورند ماه ها و گاه سال ها در انتظار پاسخ از دفتر پناهندگان و پناهجویان سازمان ملل باشند. در بسیاری مواقع نیز پاسخ دفتر سازمان ملل به درخواست پناهندگی شهروندان افغانستان منفی ست. بسیاری از پناهجویان که تمام زندگی خود را به حراج گذاشته تا از افغانستان خارج شوند، پس از پاسخ منفی، با دیواری بلندتر و ضخیم تر در زندگی خود مواجه می شوند.

میسر دوم، عبور غیر قانونی از مرزهاست. دو مسیر عمده برای عبور غیر قانونی از مرز، مسیر افغانستان،(گاهی پاکستان)، ایران، ترکیه، یونان و ایتالیاست. چنانچه پناهجویان در ایتالیا توسط پلیس متوقف نشوند، به مسیر ادامه داده و خود را به کشورهای اروپایی که هنوز وضعیت بهتری برای پناهجویان دارند می رسانند.

مسیر عمده بعدی برای عبور غیر قانونی از مرز، مسیر افغانستان به استرالیا از هر راه ممکن است. در بیشتر مواقع پناهجویان با پرداخت مبالغ هنگفت، ویزای کشورهایی مانند مالزی و اندونزی را تهیه کرده و سپس به آب زده تا رویای رسیدن به آنسوی آب و تغییر در زندگی و وضعیت خود را واقعیت بخشند.

عبور غیر قانونی از مرز همیشه و در هر لحظه مساوی با مرگ است. اما پناهجویی که هر لحظه مرگ را در افغانستان تجربه می کند، برای نجات خود و خانواده، تن به یک ریسک بزرگ داده و فشار و محدودیت ها چنان کرده که علی رغم آگاهی به خطرات مختلف، پا به جاده ی مرگ و زندگی می نهد.

نامه پاره پاره شده یک پناهجو به رسانه ها/ او می گوید از غزنی ست. پدرش توسط طالبان کشته شده است. طالبان در ماه های اخیر بیش از ده تن را که غیر پشتون بودند، در این ولایت سر بریدند.

قاچاقچیان انسان از ابتدا تا مقصد، در کشورهای مختلف از جمله در افغانستان در کمین هستند. بیشتر آنان تنها چیزی که برایشان اهمیت ندارد، زندگی پناهجویان است. هر جایی که پلیس به آنان هجوم می آورد، براحتی پناهجویان را ترک کرد و خود متواری می شوند و هر جایی که می توانند پناهجویان را به قاچاقچی دیگر می فروشند.

اندونزی و یونان دو کشور خطرناک در این دو مسیر است. همین اکنون صد ها تن از شهروندان افغانستان در زندان های این دو کشور بسر می برند. در بازداشت گاه های یونان و اندونزی کودکان و زنان نیز در بند می باشند. گزارش ها حاکی از آن است که حتا کودکان زیر سه سال نیز همراه با مادران خود در این بازداشتگاه ها بسر می برند.

اکنون استرالیا و کشورهای دیگر مقصد مانند ایتالیا، آلمان و فرانسه نیز رفتاتری بهتری با پناهجویان ندارند. اکنون صد ها پناهجوی افغانستان در بازداشتگاه های این کشورها بسر می برند. چند روز پیش تعدادی از پناهجویان در استرالیا توانستند از یک بازداتشگاه فرار کرده و دست به تظاهرات بزنند اما پلیس به زور متوسل شد و حتا مقامات پلیس گفته است که برای آنان دوسیه های جنایی باز می شود.

دروغ های دسته بندی شده ی مقامات افغان و قراردادهای دو جانبه آنان با کشورهای مختلف، مشکلی جدی دیگر برای پناهجویان افغانستان شده است. کشورهای مختلف با توسل به این قراردادها فشار های زیادی بر پناهجویان می اورند و حتا در کشورهای مقصد گاه تا سال ها منتظر پاسخ از اداره های مهاجرت می مانند.

اکنون هزاران پناهجوی افغانستان در کشورهای مختلف نیاز به حمایت فوری دارند.

پنج شنبه ۲ سپتامبر ۲۰۱۰, بوسیله ى کابل پرس