هشدار نامزدان مردم هزاره ولایت غزنی به کمیسیون انتخابات

مردم هزاره در ولسوالی قره باغ از رأی دادن محروم ماندند.
شماری از نامزدان در ولایت غزنی گفته اند: تا زمانی که موضوع محروم ماندن مردم ولسوالی قره باغ غزنی از شرکت در انتخابات رسیدگی نشود، آنان نتایجی را که کمیسیون انتخابات اعلان می کند، نمی پذیرند.

از سوی دیگر این نامزدان هشدار می دهند: در صورتی که کمیسیون انتخابات پاسخ قانع کننده برای این کم کاریش ارایه نکند، مردم آرام نخواهند نشست.

عبدالمالک حبیبی یک نامزد انتخابات در غزنی می گوید که کمیسیون انتخابات با همکاری مقام های ولایتی غزنی عمداً در شماری از مناطق غزنی منجمله ولسوالی قره باغ، اوراق رأی دهی را نفرستاده است.

او تأکید می کند تا زمانی که به این موضوع از راههای قانونی آن رسیدگی نشود، نتایج انتخابات را نخواهند پذیرفت.

ملا معنوی ر ییس کمیسیون مستقل انتخابات در کنفرانس خبری اظهار داشت که در ولسوالی قره باغ غزنی که می خواستیم مواد را ارسال کنیم به دلیل هوای بد منطقه و تلاش دو روزه فقط توانستیم صندوق ها را به مراکز ولسوالی ها روان کنیم، اما از مرکز ولسوالی تا مرکز رای دهی هر چه تلاش کردیم نتوانستیم ، البته عمده مشکلات موجود مسایل امنیتی است و به طور اندک مسایل دیگر.

مردم قره باغ می گویند که این اظهارات رییس کمیسیون انتخابات برای آنها قانع کننده نیست و این کمیسیون با تبانی حکومت فاسد حامد کرزی برنامه ریزی قبلی شان امروز هزاران نفر را درمناطق هزاره نشین، ازرای دادن محروم نمودند. این پلان فاشیستی آنها به خاطر این بود چون درمناطق پشتون نشین اکثریت مردم به خاطر نبود امنیت نمیتوانند درانتخابات شرکت کنند، ازاین رو آنها دوست ندارند حضور گسترده مردم هزاره درانتخابات حضور نماینده های آنها را درپارلمان آینده چشمگیر سازد.

ملا معنوی که درپلان قبلی خود که همانا کم کردن صدها حوزه انتخاباتی درمناطق هزاره نشین بود، شکست خورد این بار با نفرستادن برگه های کافی رای دهی توانست هزاران نفر را به جرم هزاره بودن از رای دادن محروم کند.

این درحالی است که گزارش های اولیه در برخی ولسوالی های غزنی حاکی از آن است که تعداد شرکت کنندگان در انتخابات پارلمانی انگشت شمار بوده است.

شبکه سراسری مردم هزاره

In this article

Join the Conversation

2 comments

  1. رحیم زاده پاسخ

    با درود و سلام خدمت محرومان تاریخ در افغانستان.
    به درستی معلوم است که مسلۀ قبیله گرایی و تمدن ستیزی از روزی که کشوری بنام افغانستان بنا نهاده شده است، توسط مردمان از خدا بیخبر، زن ستیز، تمدن ستیز، انسان ستیز و حتی اسلام ستیز بنیان گذاری شده است و تاعصر ما ادامه یافته است. فرق گذشته و حال فقط در این است که در گذشته اگر مصیبتی برمحرومان در نقطۀ ازکشور می آمد تا ماهها بلکه تا سالها سایر مناطق محروم از آن اطلاع نداشتند. اما امروز توسط رسانه های مختلف درگوشه وکنار جهان در لحظات بعد از هر مسلۀ میتواند پخش شود و همۀ ما با خبر شویم.
    درقبال همچون پلان های شوم دولت فاشیستی کرزی به یک همبستگی سراسری نیازمندیم یعنی تمام اقلیتهای محروم و مخصوصا هزاره ها باید با شعور سیاسی بالا به میدان مبارزات سیاسی بیایند و احقاق حق نمایند. در حال حاضر فرزندان همان عبدالرحمن جابر و نادر غدار باز هم میخواهند که اقلیتهای محروم را در انزوا قرار دهند، اما کورخواندند. در عصر حاضر فردفرد اقلیت های محروم از شعور سیاسی بالای برخوردارند ودیگر آنها به تنهایی نخواهند توانست به اریکۀ قدرت تکیه زده و فقط در وقت جمع آوری مالیات محرومان را به حساب آرند. جنگ های داخلی چندین دهه مخصوصاً بعد از سقوط دولت داکتر نجیب الله ثابت ساخت که دیگر کسی نمیتواند بر محور قبیله گرایی حکومت کرده و حق اقلیتهای دیگر را نادیده بگیرد. دیگر نیازی نیست که کارد به استخوان برسد و بعداً اقدام صورت گیرد بلکه ما باید جهاد خود را از هر طریق ممکن باید آغاز نماییم. آنانیکه در صحنه اند میتوانند عملاً اقدام نمایند (مثلاً تظاهرات گسترده به راه بیاندازند، اما کوشش صورت گیرد که به منافع عامه ضرر نرسانند تا بهانۀ بدست معامله گران وطن و دین و مذهب ندهند). و آنانیکه در پشت صحنه قرار دارند میتوانند با نوشتن حتی چند سطر ارزشمند به جوانان ما در سراسر دنیا معلومات داده و سبب شود تا احساس مسؤلیت بیشتری ایجاد گردد.
    من با تأیید حرفهای نامزدان ولایت غزنی در رابطه با تخطی های انتخاباتی فقط از همۀ بزرگان قوم (اندیشمندان، معلمان، دانشگاهیان و مخصوصاً جامعۀ روحانیت) میخواهم که اختلافات به هر نحوی که باشد کنار بگذارند و مردم را یکپارچه برا مبارزۀ سیاسی دعوت نمایند. اگر دیدیم که مبارزات سیاسی کدام نیتجۀ ندارد و جامعۀ جهانی نیز چشم بصیرت خویش را بسته و ضایع شدن حق مسلم محرومان را نادیده میگیرند، آنوقت فکرمیکنم که به مبارزات نظامی نیز نیاز باشد.
    چیزی را که باید هرگز فراموش نکنیم این است که جامعۀ ما نیاز به هرنوع انسانی با تفکر عالی و قوم دوستی دارد، فرقی نمیکند اگر آن شخص روحانی، مجاهد، استاد دانشگاه، روشنفکر و یا از افسران سابق باشد. هرکسی میتواند در جایی کاری انجام دهد که به نفغ این ملت رنجدیده باشد. این واضح و روشن است که با حذف همدیگر مسله حل نمیشود بلکه با تحمل همدیگر است که به مؤفقیت میرسیم. و در اخیر باید یاد و خاطرۀ همه شهدای گلگون کفن مردم خود، مخصوصاً قافله سالار عشق وشهادت استاد مزاری را زنده نگهداشته و بیانات گهر بار آن شخصیت عالی مقام را فراموش نکنیم که میگفت (بعد از صد سال شما توانستید که در قلب کابل از دولت فاشیستی ادعای حق نمایید. بنابراین باید متوجه باشید که اشتباه نکنید و کسی در بین شما خیانت نکند که اگر این چانس را دست دادید، صد سال دیگر وقت نیاز دارید تا دوباره به وضعیتی برسید که بتوانید حق تان را بخواهید).
    به امید همبستگی روزافزون ملیتهای محروم کشور مخصوصاً مردم شریفم هزاره ها.

    1. reza پاسخ

      hamam haqiqat rakofte motashakiram