ما، سازمانهای جامعه‌ی مدنی و دیاسپورای هزاره نگرانی عمیق خویش را در رابطه به وضعیت پناهجویان هزاره دراندونزی و یونان ابراز می‌داریم.
طبق اطلاعات منتشرشده اکنون بیش از۷۶۰۰ تن پناهجوی هزاره به شمول زنان و کودکان در کشور اندونزی به سر می‌برند. اکثریت آنان هشت سال پیش از سوی کمیسیاریای عالی سازمان ملل متحد به عنوان پناهنده به رسمیت شناخته شده اند اما برای اسکان مجدد هنوز در اندونزی منتظر مانده اند. اندونزی به کنوانسیون مربوط به وضعیت پناهندگان ملل متحد نپیوسته است و بنابراین هیچ برنامه ی برای حفاظت و اسکان پناهندگان مطابق حقوق بین الملل ندارد. این پناهندگان از حقوق ابتدایی بشری چون دسترسی به مکاتب و حق کار محروم هستند. علاوه بر آن، توقف انتقال پناهجویان به کشور های دیگر در جریان چهار سال گذشته تاثیرات مخرب روحی و روانی روی این پناهجویان گذاشته است. نظر به آماری که پناهجویان در اختیار ما گذاشته اند در این مدت ۱۱ تن خودکشی کرده اند.
در همین حال، هزاران پناهجوی هزاره سالهاست در یک وضعیت غیر انسانی در یونان به سر‌می‌برند. این پناهجویان اکثریت شان خانواده هایی هستند که پس از سال ۲۰۱۵ وارد یونان شده اند. بسیاری از این پناهجویان در کمپ موسوم به موریا در جزیره لسبوس در وضعیت شبیه زندان نگهداری می‌شوند. اطفال این پناهجویان از تحصیل محروم اند و شیوع بیماری های جلدی، امراض روانی، عدم دسترسی درست به دارو و درمان وگرفتار شدن به اعتیاد از مشکلات عمده این پناهجویان به شمار می‌رود. تعدادی از پناهجویان در یونان در خرابه ها و حتی در پارکها زندگی می‌کنند و از همه خدمات بشردوستانه محروم هستند. مطابق گزارش های رسانه یی برخی از این مهاجرین به شمول کودکان در معرض سو استفاده در پارک ها و سایر محلات عمومی قرار گرفته اند.
ما به شدت نگران استمرار این وضعیت در یونان و اندونزی هستیم.
وضعیت مردم هزاره در افغانستان و پاکستان
در طول حداقل ۲۰ سال گذشته مردم هزاره در پاکستان همواره به صورت سیستماتیک و هدفمند مورد حمله قرار گرفته اند. نظر به آماری که از سوی کمیسیون حقوق بشر پاکستان و دیده بان حقوق بشر منتشر شده است، بیش از ۲۰۰۰ تن از هزاره ها به شمول زنان و کودکان در حملات هدفمند گروه های تروریستی اغلبا در شهر کویته کشته شده و هزاران تن دیگر مجروح شده اند. حملات هدفمند بالای هزاره ها از سال ۲۰۰۰ میلادی به بعد اوج گرفته است. اکنون هزاره ها در کویته پاکستان در شهرکی به نام «هزاره تاون» و «مهرآباد» در وضعیتی شبیه زندان زندگی می‌کنند وخارج از این محدوده امنیت ندارند.
وضعیت مردم هزاره در پاکستان بارها از سوی سازمانهای حقوق بشری نسل‌کشی اعلان شده است.
مردم هزاره در افغانستان اما به صورت تاریخی مورد ستم، تبعیض سیستماتیک، خشونت و نسل‌کشی قرار داشته و دارد. با وجود حضور نیروهای خارجی در بیست سال اخیر در افغانستان، هزاره ها هم چنان قربانی خشونت گروههای تروریستی و تبعیض و بی توجهی دولت در افغانستان می باشند. در شش سال اخیر، هزاره ها هدف دهها حمله تروریستی در کابل و سایر مناطق افغانستان بوده اند.
اکنون مردم هزاره در هیچ جای افغانستان امنیت ندارند. از محل زندگی خود به ولایت‌های دیگر سفر نمی‌توانند، زیرا گروه های تروریستی و به خصوص طالبان مسافران هزاره را در بسیاری از موارد در مسیر راه ها از موتر پیاده کرده و کشته اند. در قلمرو حکومت نیز هزاره ها مورد تبعیض قرار دارند.
وزارت خارجه‌ی ایالات متحده آمریکا در سال ۲۰۱۷ در گزارش سالانه‌ی حقوق بشری خود نوشته است:
« تبعیض اجتماعی علیه هزاره‌های شیعه در امتداد خطوط طبقاتی، نژادی و مذهبی به شکل اخاذی از طریق مالیات غیرقانونی، استخدام و کار اجباری، آزار و اذیت جسمانی و بازداشت آنان همچنان ادامه دارد. بر اساس گزارش‌های مؤسسات غیردولتی، دولت افغانستان به صورت مکرر اعضای پولیس ملی از قوم هزاره را با صلاحیت اندک به مقام‌های سمبولیک در وزارت داخله تعیین می‌کند. مؤسسات غیردولتی نیز گزارش دادند که احتمال فرستاده‌شدن افسران نیروهای دفاعی و امنیتی از قوم هزاره به مناطق ناامن کشور [نسبت به دیگر اقوام] بیشتر است.»
در چند ماه اخیر حملات هدفمند بالای مردم هزاره در نقاط مختلف افغانستان و به خصوص در شهر کابل به شکل بی‌پیشینه ای افزایش یافته است. به تاریخ ۸ ماه مه ۲۰۲۱ حمله تروریستی بالای مکتب دخترانه «سیدالشهدا» در غرب کابل منجر به کشته شدن بیش از ۹۰ دانش آموز و زخمی شدن بیش از ۲۰۰ تن از دانش آموزان هزاره گردید.
نظر به اساسنامه روم و ماده دوم کنوانسیون منع و مجازات ژنوساید، حملات شش سال گذشته در افغانستان بخصوص در منطقه هزاره نشین کابل، همه نشانه‌های واضح از اقدام برای انجام جنایت نسل‌کشی هستند.
حمله‌ی بر معترضان جنبش روشنایی در دهمزنگ کابل در ماه جولای ۲۰۱۶ که در آن ۸۶ تن کشته و نزدیک به ۴۰۰ تن زخمی شدند، حمله بر مساجد هزاره ها در غرب کابل٬ حمله بر مکتب‌ها، حمله بر ورزش‌گاه‌ها٬ حمله بالای زایشگاه دشت برچی٬ حمله بالای مراکز آموزشی و حمله‌‌ای اخیر بر مکتب دخترانه‌ی «سید الشهدا» در دشت برچی و ده ها حمله دیگر نشانه های واضح نسل‌کشی هستند.
با وجود گسترش چنین حملات هدفمند بالای هزارها٬ حکومت افغانستان در تامین امنیت آنان همواره کم کاری و یا غفلت کرده و پس از هر حمله بدون اینکه درباره عاملان حمله تحقیق و یا گزارشی بدهد٬ فقط به محکوم کردن حمله بسنده کرده است. حتی زخمیان حملات هدفمند بالای هزاره ها در کابل٬ تاکنون با هزینه مردمی درمان شده اند.
کمیسیون حقوق بشر افغانستان به تاریخ ۹ ماه مه ۲۰۲۱ از سازمان ملل خواست که در باره‌ی حملات هدفمند بالای مردم هزاره و شیعه در افغانستان تحقیق کند.
شهرزاد اکبر رئیس کمیسیون حقوق بشر افغانستان همچنین به تاریخ ۶ جون در یک کنفرانس خبری در کابل گفت: « ارزیابی های ما نشان می‌دهد که مردم هزاره و شیعه در افغانستان در معرض نسل‌کشی قرار دارند.»
خواست‌های ما از کمیساریای عالی ملل متحد و کشورهای مهاجر پذیر
با در نظرداشت تهدیدات امنیتی علیه هزاره ها در افغانستان و پاکستان ما، سازمان های دیاسپورای هزاره ، نگرانی خویش را در خصوص وضعیت انسانی و حقوق بشری پناهجویان هزاره در اندونزی، یونان و ترکیه و سایر کشور ها ابراز داشته و از کمیسیاریای عالی سازمان ملل متحد و کشورهای پناهجو پذیر می خواهیم که به وضعیت این پناهجویان رسیدگی فوری نماید. با در نظرداشت این که هزاره ها در افغانستان و پاکستان در معرض نسل کشی قرار دارند ما از سازمان ملل متحد و کشورهای عضو کنوانسیون مربوط به وضعیت پناهندگان ملل متحد می خواهیم که رسیدگی به وضعیت پناهجویان هزاره را در اولویت قرار بدهند.
ما همچنان از کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در أمور پناهجویان و پناهندگان و کشورهای مهاجر پذیر از جمله کانادا٬ استرالیا٬ نیوزیلند٬ بریتانیا٬ ایالات متحده آمریکا واعضای اتحادیه اروپا تقاضامندیم نظر به قوانین بشردوستانه برای حمایت از پناهجویان هزاره موارد زیر را در نظر بگیرند:
۱- زمینه‌ی اسکان و جابه‌جایی پناهجویان هزاره از اندوزی٬ ترکیه و یونان به کشورهای مهاجرپذیر را فراهم کنند.
۲- نظر به شرایط افغانستان و روبرو بودن مردم هزاره با تهدیدات بلند امنیتی منجمله نسل‌کشی٬ به صورت فوری اخراج اجباری پناهجویان هزاره از همه کشورهای جهان متوقف گردد، زیرا پناهجویان هزاره در صورتی‌که به افغانستان برگردانده شوند، زندگی شان با تهدید جدی روبرو خواهد شد.
۳- از کشورهای مهاجر پذیر از جمله کانادا٬ استرالیا٬ نیوزیلند٬ ایالات متحده آمریکا و کشورهای عضو اتحادیه اروپا می‌خواهیم تا برای پناهجویان هزاره در قوانین پناهندگی شان وضعیت ویژه‌ی پناهندگی در نظر بگیرند.
سازمانهای امضا کننده اعلامیه:
هزاره اینترنشنال
شورای هزاره های بریتانیا
شورای جهانی هزاره
بنیاد شهید مزاری در استرالیا
انجمن فرهنگی کاتب در دانمارک
اتحادیه صلصال در سویدن
مرکزفرهنگی هزاره های هامبورگ
شورای سراسری هزاره های اسماعیلی در کانادا
شبکه دوستی زنان هزاره در استرالیا
مرکزخدمات بشردوستانه هزاره ها در کانادا
انجمن فرهنگی اجتماعی هزاره های «جیلانگ» ویکتوریا – استرالیا
انجمن هنری فرهنگی هزاره ها در «دیندینانگ» استرالیا