مهاجرت‌های دسته‌جمعی مردم هزاره از ولسوالی‌های ورس و پنجاب بامیان بسوی کابل و هرات شدت گرفته است

احمدپور – بامیان

تعداد زیادی از باشندگان این ولسوالی‌ها در اوایل سال روان دست به مهاجرت‌های جمعی زده بودند، اما این مهاجرت‌ها ادامه پیدا نموده‌اند و در فصل خزان که هوا به ‌طرف سرد شدن می‌رود، کوچ‌های دسته‌جمعی نیز به اوج خود‌ رسیده است. مردم این مناطق به دلایل گوناگون دست به کوچ‌های دسته‌جمعی زده‌اند طوری که حتا بعضی قریه‌ها به ‌کلی خالی از انسان گردیده‌اند. خانواده‌هایی که از این مناطق مهاجر می‌شوند به ولایت‌های کابل، هرات، غزنی و یا بیرون کشور پناهنده می‌شوند، اکثر کسانی‌که از این ولسوالی‌ها کوچ می‌کنند دلیل عمده‌شان را نبود حاصلات خوب زراعتی، عدم امکانات، فقر شدید، قضیه لاینحل کوچی‌ها و کم‌توجهی دولت به مناطق دور‌دست عنوان می‌کنند.

آقای میرزایی، ولسوال ورس می‌گوید: «متضرر شدن مردم از سیلاب‌های ویران‌گر که در فصل بهار اتفاق افتاد، کمبود مواد غذایی و قضیه لاینحل کوچی‌ها و چندین عامل دیگر باعث شده تا مردم این ولسوالی دست به مهاجرت بزنند.» وی می‌گوید: «در قسمت تامین موادغذایی در فصل زمستان تا هنوز از طرف دولت هیچ گونه توجهی صورت نگرفته است که جوابگوی نیازمندی‌های مردم باشد. کسانی ‌که از این مناطق مهاجر می‌شومد به ولایت‌های همجوار و یا بیرون از کشور پناهنده می‌شوند.» وی اضافه نمود تقریبا ۱۵- ۲۰ درصد نفوس این ولسوالی مهاجر شده‌اند که اگر از این مهاجرت‌های سرسام‌آور جلوگیری نشود، این آمار بسیار بالا خواهد رفت.

اسدخان، مدیر امور قریه‌جات ولسوالی پنجاب می‌گوید تقریبا ۴۰ درصد نفوس این ولسوالی مهاجر شده اند. وی از نقاط مختلف این ولسوالی نام قریه‌هایی را گرفتند که به‌کلی خالی از بودوباش شده‌اند. به‌طور مثال قریه قلعه گیروی نرگس که قبلا هفت خانواده در آن زندگی می‌کرد، حوض خشک، بوره‌گگ سفلی از پشته غرغری و… که چندین خانواده در این قریه‌‌ها زندگی می‌کردند به‌کلی خالی از بودوباش شده‌اند. هم‌چنین در قریه رشک که قبلا در آن تقریبا بیشتر از۲۰ خانواده زندگی می‌کردند فعلا فقط ۲ فامیل باقی مانده و متباقی کوچ کرده‌اند. وی می‌گوید از اکثر قریه‌های این ولسوالی حداقل سه خانواده کوچ کرده‌اند. وی دلیل عمده این مهاجرت‌های دسته‌جمعی را نبود امکانات و موادغذایی برای زمستان مردم توصیف نمود.

سید امیرهاشمی از قریه گنداب این ولسوالی می‌گوید: «قریه گنداب که یکی از پرنفوس‌‌ترین قریه‌ها به‌حساب می‌آمد و در حدود بیشتر از۶۰ فامیل در این قریه زندگی می‌کردند، فعلا ۱۳ فامیل به دلیل به‌فروش نرسیدن مواشی‌شان باقی مانده‌اند و متباقی اهالی این قریه دست به مهاجرت زده‌اند.» وی دلیل عمده کوچ‌های دسته‌جمعی را نبود امکانات از قبیل سرک، کلینیک، مکتب و کمبود موادغذایی و بی‌توجهی حکومت به مناطق دور‌دست عنوان نمود.

محمد، سرپرست یک فامیل ۹ نفری که از ولسوالی پنجاب به مقصد هرات سفر نموده به ۸ صبح گفت: «ما زمانی‌که به هرات رسیدیم به خاطری‌که از دوستان و فامیل ما در آن‌جا نبودند، مدت سه شبانه روز را در زیر خیمه در هوای سرد سپری نمودیم تا بالاخره یک خانه کرایی پیدا کردیم.» وی می‌گوید: «ما چندین سال را در منطقه منتظر وعده‌های دولت نشستیم تا بالاخره به نتیجه رسیدیم که دولت مناطق اطراف هیچ توجهی ندارد و ما هم تصمیم گرفتیم از منطقه بیرون شویم تا یک فردای بهتری داشته باشیم.»