ملت گرسنه و عروسی‌های پُر هزینه

تهیه شده توسط علی آقا مزیدی

در میان آداب و رسوم جوامع بشری، ازدواج از اهمیت خاصی برخوردارد است. به این لحاظ باید در ایجاد این پیوند مقدس، دقیق و با احتیاط عمل نمود.

تشکیل خانواده ازطریق عقد ازدواج اولین پلهء ایجاد جامعه سالم است. این سنت نیک را طوری باید پایه گذاری نمود که اصل آزادی، حرمت، شخصیت، حقوق و رضایت طرفین درآن رعایت شود. اما برخی از رسم و رواج های رایج درکشورما سبب می گردد تا بسیاری از این معیارهای خوب در نظر گرفته نشود و به جای آن به موضوعات مادی و تجملی که ایجاب مصارف گزاف را می کند توجه گردد.

کشورما از جمله کشورهای فقیر است و خانواده ها با درآمد اندک زندگی می کنند؛ اما مصارف ازدواج بحدی است که کمتر خانواده ها از عهده آن برآمده می توانند.

حمیدالله که دریک مؤسسه خصوصی کارمی کند، قراراست تا چند روز دیگر مراسم عروسی اش در یکی از هوتل های شهرکابل برگزارگردد. حمید، جوانی دیگری با درآمد حدود ۷۶۰۰ دالر درسال که خانوادهء در حد متوسط درافغانستان خوانده می شود، اما هم اکنون وی زیر بار قرض گم شده است، زیرا مصرف عروسی اش درحدود ۱۲ هزار دالرهزینه برمی دارد.

مصارف ازدواج درکشورهای آسیایی به مراتب بیشتر از کشورهای اروپایی وغربی است. درکشورهای غربی به دلیل آزادی های موجود و رشد فکری و بالا بودن فرهنگ، مراسم عروسی به صورت ساده وبا مصرف کم صورت می گیرد. اما درکشورهای آسیایی به خصوص کشوری مثل افغانستان به خاطر وجود سنت های قدیمی و باورهای رایج میان مردم، پیوند ازدواج میان دو جوان با مشکلات زیاد همراه می باشد.

امروزه دغدغه ازدواج میان جوانان یکی ازعمده نگرانی های است که مجال خوشی را درایام مجردی از آنان می گیرد.

عبدالرازق ۲۵ ساله دکان خوراکه فروشی دارد و تاهنوز موفق به ازدواج نشده است. وی ازاین که دوران مجردی و جوانی خود را در کار سپری می کند و کمتر به میله و تفریح میرود، ناراحت است. تمام امید و تلاش وی این است تا از مصارف خانواده برای هزینه ازدواجش پس اندازکند. وی می گوید: “راستش را بگویم، جوانی خوده نمی فامیم، صبح وقت از خانه به دکان می آیم و شب ناوقت به خانه میروم؛ اما تا هنوز موفق نشده ام خرج ازدواج خوده آماده نمایم.”

عروسی درکشور ما از لحاظ اقتصادی کمرشکن و از نگاه اجتماعی پر از جنجال و درد سر است. رسم ورواج های درهم پیچیده چه بسا که سبب آزردگی میان خانوادهای عروس و داماد می گردد و این امر دربسا موارد باعث به هم خوردن پیوندها می شود.

عبدالله کسی است که قربانی چنین رسم و رواج ها گردیده و به خاطر عدم سازش خانوادها از نامزداش جدا شده است، می گوید: “خانواده نامزدم رسم و رواج های داشتند که ما به آنها آشنایی نداشتیم، لذا دریکی از عید ها وقتی ما برای دختر لباس بردیم، به خاطرکم بودن بعضی از اجناس، لباس ها را دوباره به خانه ما برگرداندند وهمین امر باعث برهم خوردن پیوند نامزدی ما شد.” وی از چنین پیش آمد ناراحت است زیرا نامزد خود را بسیار دوست داشته است و می افزاید: “تا زنده هستم با کسی دیگر نمی خواهم ازدواج کنم، آدم در زندگی یکی را دوست دارد و با او می خواهد ازدواج کند، من خانواده خود و خانواده نامزدم را نمی بخشم.”

متأسفانه رسم و رواج های پرمصرف اکنون به یک عنعنه تبدیل شده بدون آن که مردم به عواقب ناشی ازآن متوجه باشند. بسیاری از این رسم های پرهزینه حتی در زندگی آینده زن و شوهر تأثیر منفی می گذارد و خانوادهء داماد از عروس تازه واردش عقده برمیدارد. زیرا عروسش را متعلق به کسانی می دانند که ازآنان پول زیاد گرفته است.

حمیده زنی است که از شوهرش جدا شده است؛ وی علت این جدایی را چنین شرح میدهد: “پدرم از خانواده شوهرم پول زیاد می خواست ومصارف عروسی به اندازهء بالا رفت که خانواده شوهرم ازآن ناراضی بودند، لذا وقتی درخانه شوهرم آمدم خشویم (مادرشوهر) همیشه به من طعنه میزد، تا این که یک روز درآشپزخانه کارمی کردم، خشویم آمد با فحش ودشنام می خواست آب جوش بالایم بریزد، من فرار کردم، درهمین حال شوهرم آمد، خشویم به شوهرم گفت که این زن می خواست از خانه فرار کند. همین مسئله سرانجام به جدایی ما انجامید.”

ازدواج ها در کشور ما بیشتر تابع رسم و رواج است، مردم هرکشور فرهنگ به خصوص خود را دارد. دربرخی کشورها مصرف جهزیه به دوش فامیل عروس ودربعضی دیگر این مصرف میان فامیل های عروس و داماد تقسیم می گردد. اما در کشور ما این خانوادهء داماد است که باید تمام مصارف عروسی را از ابتدا تا انتهی بپردازد. دربرخی از ولایات مراسم ازدواج چنان پیچده و پرمصرف است که بسیاری از جوانان از فکرکردن ازدواج ناامید می گردند.

بسیاری از خود سوزی ها وازدواج های اجباری نیز ریشه در همین عنعنات سخت وپرهزینه دارد.

عدهء زیادی ازجوانانی که امروز برای کار به بیرون ازکشور سفر می کنند، نیز یکی از دلایل آنرا تأمین مصارف ازدواج شان می دانند.

کلید گروپ

In this article

Join the Conversation