ظفر بامیانی – شهربامیان
کوچ کردنهای دسته جمعی که ازاول ماه میزان سال جاری خورشیدی ازبعضی ولسوالی های ولایت بامیان شروع شده بود، تاهنوز ادامه 
دارد. شماری ازقریه جات درساحات سیادره، انده، بکک، سرقل وپس رویه ولسوالی یکه ولنگ ولایت بامیان درحال تخلیه شدن ازسکنه است.
مردم یکه ولنگ میگویند، درقریه ایکه پیش ازاین ۲۰ خانواده زندگی میکردند، هم اکنون بیش از۷ خانوده درآن باقی نمانده است.
علیرضا باشنده سردرگشتک درجنوب ولسوالی یکه ولنگ میگوید:” دراین قریه حدود ۷۰ تا۷۵ خانواده زندگی میکنند، ولی درسال گذشته بیش از۲۰۰ خانوداه دراینجا زندگی میکردند”.
درقریهء بنگ سنگ از۱۵ خانواده تنها ۵ خانواده باقی مانده است، محمد تقی که خود درآن قریه زندگی میکند میگوید:” تعدادی که باقی مانده اند، از بابت بی پولی کرایه موتر ومصرف راه شان کوچ نکرده اند”.
چرا تعدادی ازمردم دست به کوچ زده اند ودلیل آن چیست؟
محمد امین یکی از تاجران بازار یکه ولنگ ولایت بامیان میگوید:” فقر، بیکاری، کاهش درمحصولات زراعتی وحوادث طبیعی تابستان گذشته مثل بارندگی های بی وقت، جاری شدن سیلابها و در نتیجه تخریب مزارع، سبب شده است که شماری ازباشندگان این ولسوالی بصورت دسته جمعی یا انفرادی کوچ نمایند”.
عبدالحمید ازقریهء سیا دره این ولسوالی که دوما پیش به مرکز بامیان کوچ آمده، نبود عواید برای مصارف زنده گی در این قریه را سبب کوچ کردنش ذکر می کند.
وی می افزاید:”همه ساله از اول حمل پنج ماه اول سال را کارمیکردم، هفت ماه دیگر چون کار نبود خوابیده بودم، کدام توته زمین هم ازخود نداشتم که به آن دل می بستم مجبور شدم کوچ کردم.
کوچ کردن های دسته جمعی ازبعضی ساحات سیادره یکه ولنگ واهمه ایجاد کرده است که حتا صاحبان زمین نیز دست به کوچ زده اند، چون تعدادی اززمین داران میگویند همه رفتند مامیترسیم که دراین قریه تنها زندگی کنیم.
کسانیکه ازاین ولسوالیها کوچ نموده اند به ولایت های کابل، هرات ومزار شریف رفته اند وتعدادی هم درمرکز این ولایت ساکن شده اند.
محمد اکبری نماینده مردم ولایت بامیان درولسی جرگه علاوه بر عوامل فقر و تنگدستی شهر نشینی وامکانات زندگی شهری را نیز سبب کوچ کردنها ازقریه جات بامیان بسوی شهر ها دانسته می افزاید: “عدم توجه دولت به فراهم نمودن امکانات زندگی درقریه جات سبب مهاجرت ها دراین ولایت شده است”.
اما حیدرعلی احمدی یک عضو شورای ولایتی ولایت بامیان، دلیل کوچ کردن های دسته جمعی شماری ازباشندگان یکه ولنگ را مطلقاً فقر، بیکاری وتراکم نفوس دراین ولسوالی و همچنان حل نشدن معضلهء کوچی ها و مردم محل میداند.
آقای احمدی میگوید: “حل نشدن قضیه کوچی ها درهزاره جات سبب شده است که باشندگان بسیاری ازاین مناطق درحالت اضطراب وتشویش بسربرند وتعدادی هم بخاطر نجات ازاضطراب و پیامد های این معضله دست به کوج زده اند”.
یوسف واعظی مشاور رییس جمهور ویکی ازاعضاء کمیته حل منازعهء کوچی ها بامردم مناطق مرکزی هزاره جات تائید می کند که هنوز مشکل کوچی ها و مردم محلی حل نشده است. او میگوید: “باوجود فرمان رییس جمهورمبنی برحل دایمی قضیه کوچی ها مطابق قانون اساسی افغانستان، قضیهء که درسالهای گذشته تبدیل به یک معضله کلان ملی شده بود، همچنان لاینحل باقی مانده است”.
به گفته تعداد ازباشندگان ولسوالی یکه ولنگ بامیان تا هنوزحدود ۵۰۰ خانواده ازاین ولسوالی کوچ کرده اند.
ناصر فیاض ولسوال ولسوالی یکه ولنگ میگوید: “درطول سال جاری حدود ۴۵۰ خانواده تنها ازقریه جات سیادره، بکک، انده، روستم، سرقل وپسرویه سرحدات جنوبی این ولسوالی دست به کوج زده اند”.
ولسوال یکه ولنگ می افزاید: “اگردولت مرکزی درزمینه رفاه وتقویه زندگی روستایی اقدام جدی نکند، ممکن قریه جات ولسوالی یکه ولنگ ازسکنه تخلیه گردد وتخلیه شدن قریه جات از سکنه عواقب ناگوار دارد”
این درحالیست که پیش ازاین نیز، تنها از ۱۷۰ قریهء ولسوالیهای ورس وپنجاب این ولایت تاکنون بیش از ۴۵۰۰ خانواده دست به کوچ زده اند و گفته میشود که حدود ۳۳۰۰ خانوادهء دیگرهم در حال کوچ کردن است.
منبع: افغانستان امروز