نویسنده: محمد امین میرزاد
تحلیل ها و تفسیرها همه حکایت از این داشت که امسال کوچی ها به سوی مناطق مرکزی هزاره جات هجوم نمی آورند و غایله ای به نام در گیری کوچی ها با مردم محلی دیگر تکرار نمی گردد. برای اثبات این مدعد سه دلیل عمده داشتند. اولین دلیل این بود که فرمان آقای کرزی رئیس جمهورافغانستان در سال گذشته مبنی بر بازگشت فوری کوچی ها از مناطق اشغال شده بهسود و دایمیرداد و اسکان سریع کوچی ها در مناطق دیگر، زمینه هرگونه هجوم مسلحانه کوچی ها را به سوی مناطق مرکزی سلب کرده است. سال گذشته اقای کرزی به تاریخ۳۰/۲/۱۳۸۹ فرمانی را صادر کرد که در آن دستور داده شده بود که کوچی ها بلافصله از لحظه صدور فرمان یعنی ۳۰ ثور خروج خود از بهسود و دایمیرداد را آغاز نمایند.
در بند دوم بر جبران خسارت تاکید گردیده بود. اما آنچه در این فرمان تاکید بیشتر صورت گرفته بود، توزیع زمین فوری به کوچی ها و اسکان آنان بود، در این فرمان آمده بود:« به منظور توزیع زمین جهت اسکان کوچی ها با در نظرداشت مصوبات شورای وزیران و احکام فوقاً تذکر یافته ریاست جمهوری، بار دیگر به وزارت های زراعت و آبیاری، امور داخله و اداره مستقل ارگان های محل اکیداً هدایت داده می شود تا طی مدت حد اکثر سه ماه، کار عملی توزیع زمین به منظور اسکان و معیشت کوچی ها را آغاز نمایند».در بند چهارم حتی تهدید شده بود که ارگانهای مربوطه اگر در این زمینه تعلل ورزد مجازات خواهند شد.
در بند پنجم آمده بود: « وزارت های دفاع ملی، امور داخله و ریاست عمومی امنیت ملی را موظف ساخته بر تطبیق توافقات حاصله، نظارت نموده، در صورت بروز تخلف از جانب یکی از جوانب با متخلفین برخورد جدی و قانونی نمایند». باتوجه به همین فرمان در صورتی که امسال کوچی ها به سوی بهسود و دایمیرداد هجوم می برد، وظیفه نیروهای اردوی ملی و پولیس بود، به هر ترتیبی که شده باید از ورود کوچی ها به سوی هزاره جات جلوگیری می کردند. دومین دلیل اسکان کوچی ها به ولایت های لغمان و لوگر بود، قرار گزارش ها دولت برای هرخانواده کوچی ۱۵ جریب زمین مرغوب زارعی می دهند و در صورتی که مرغوبیت آن کمتر باشد، ۳۰ جریب زمین به هرخانواده کوچی تعلق می گیرد. با توجه به این امتیاز کلانی که خانواده های کوچی دریافت می کنند.
بسیاری را براین باور بود که به نفع کوچی ها است که دست از خشونت و تهاجم علیه مردم بومی و محلی، بردارند و روی زمین های داده شده خود به کشت و کار و رزاعت مشغول شوند. هیچ کس باور نمی کرد که کوچی ها چنین منفعت بزرگ را رها می کنند و بازهم دست به خشونت می زنند و غایله می آفرینند. دلیل سوم هم کمک هنگفتی بود که همین دو هفته پیش از سوی کمیته اضطراری، به کوچی ها تعلق گرفت. به تاریخ ۱۸ ثور براساس گزارش رسانه های مختلف آن روز، طبق فیصله کمیته اضطراری دولت افغانستان، دو هزار خانوده مستحق کوچی از کمک های دولت در ولایت لوگر مستفید شدند. عتیق الله لودین والی لوگر به رسانه ها گفت که این کمک ها به ارزش ۱۶۶ میلیون افغانی بوده که شامل مواد غذایی و البسه می باشد که به خانواده های بی بضاعت کوچی توزیع شده و در آینده نیز در نظر است تا کمک های مشابه به خانواده های مستحق در این ولایت توزیع نمایند.
با توجه به این کمک ها، کوچی ها در عین حالی که آنان ۱۵ تا ۳۰ جریب زمین را صاحب شدند، تنها ۱۶۶ میلیون افغانی برای آنان کمک مالی و غذایی شدند، تا بتوانند با سکونت در ولایت لوگر، به سکونت در یک منطقه خو گرفته و بیش از این مناطق دیگر را به آشوب و نا امنی دچار نسازند. اما متاسفانه همانطوری که سال گذشته بعد از صدور فرمان کرزی یکی از برزگان کوچی ها گفته بود که ماهم زمین از دولت می گیریم و هم بازهم به سوی مناطق مرکزی هجوم می بریم، اکنون به این گفته خود جامه عمل پوشاند و برخلاف فرمان سال گذشته کرزی در عین حالی که امتیازات فراوانی را کوچی ها از دولت بدست آوردند، باردیگر هجوم خود را به سوی بهسود و دایمیرداد آغاز کردند و این بار مسیر دیگری را نیز برای خود باز کردند و از مسیر سنگلاخ به سوی منطقه «هزارقاش» هجوم برده اند. این مسیر راه کوچی ها را به سوی دره ترکمن، قل خویش و شیخ علی هموار می کند. مسیری که طی سه دهه کوچی ها به این سمت نرفته بود، اما امسال این مسیر را نیز در پیش گرفته است.
در حالی که بخشی از بهسود و دایمیرداد اکنون به تصرف کوچی ها است، هزاران خانواده بومی بازهم از ترس هجوم کوچی ها، خانه و زندگی شان را رها کرده و پا به فرار گذاشته اند. متاسفانه نیروهای اردوی ملی که به عنوان حایل به منطقه آمده بودند، جلو کوچی ها را گرفته نتوانستند و کوچی ها با حمله مستقیم بالای نیروهای اردوی ملی یکی از آنان را به شهادت رساندند و دونفر را زخمی کردند و به دنبال ان به پیشروی خود ادامه دادند.
حاجی محمد محقق نمایند پارلمان حضور مجدد کوچی های مسلح در بهسود ولایت میدان وردک را تخطی از فرمان رئیس جمهور کرزی خوانده و گفت در صورتی که حکومت روی تطبیق فرمان صادرشده تمرکز نکند بحران دیگری در کشور بوجود خواهد آمد. او گفت: پس از صدور فرمان رییس جمهور کرزی تاکنون ۲۰۰۰ نمره زمین برای کوچیها در ولایت لوگر از سوی حکومت توزیع شده است و حضور مجدد کوچی ها خلاف فرمان است. کمیسیون امورکوچیها و قبایل پارلمان نیز روز یکشنبه با موضع گیری مبهم از مسئولان امنیتی کشور خواست تا جلو درگیری احتمالی میان کوچیها و هزاره ها را در بهسود بگیرند.
اکنون با توجه به آنچه گفته آمدیم سئوال اساسی این است که با این گونه تهاجمات چه باید کرد؟
در حالی که دولت امتیازات لازم را برای کوچی ها داده است، اما چرا از هجوم آنان به مناطق مرکزی جلوگیری نمی شود؟
به راستی مسئول اجرای فرمان کرزی بالای کوچی ها چه کسی باید باشد؟
آیا دولت افغانستان تا این اندازه ضعیف و ناتوان است که کوچی ها به راحتی از فرمان اقای کرزی نفر اول مملکت تخطی می کند؟
جالب این است که احمدزی که خود را رئیس ریاست مستقل کوچی ها می داند، در مصاحبه ای درخصوص فرمان صادرشده از سوی رئیس جمهورکرزی درخصوص اسکان کوچی ها گفت:« حکومت حق ندارد تا آن عده کوچی هایی که اسناد شرعی دارند حق شان را به کسی دیگر بذل و بخشش نماید». به نظر می رسد دست هایی زیادی در پروسه کوچی گری کار می کند تا مناطق امنی را که در طول ده سال در ارامش به سر برده اند، ناامن ساخته و نفاق ملی را به بهانه های مختلف میان اقوام کشور گسترش بدهند. دستهایی که می خواهند اهداف شان را از طریق کوچی دنبال نمایند و هنوز هم خواب های گذشته را می بینند.
به هرحال با آن که اقای کرزی با فرمان خود قول داده بود که دیگر غایله کوچی در بهسود تکرار نخواهد شد، اما متاسفانه بازهم این غایله چون سال های گذشته تکرار گردید و اکنون این هجوم مجدد کوچی ها به به بهسود و دایمیرداد، در عین حالی که به نفاق ملی دامن می زند و تنش های قومی را افزایش می دهد، وجهه آقای کرزی را نیز زیر سئوال می برد، زیرا رئیس جمهوری که نتواند فرمانش را اجرا نماید و به کرسی عمل بنشانند، صلاحیت و توانایی او زیر سئوال نخواهد رفت؟ اکنون این سئوال هیچ پاسخی ندارد که آیا حکومت می تواند فرمان کرزی را در مورد کوچی ها اجرا کند؟
منبع: روزنامه ی افغانستان
شبکه ی سرتاسری مردم هزاره