ناهید رضایی، نخستین زن بامیانی است که بعد از روی کار آمدن اداره‌ی موقت به صفوف پلیس پیوسته و در فرماندهی امنیت ولایت بامیان، مصروف خدمت می‌باشد. رضایی، ۳۴ ساله، در حالی که پشت میز کار خود نشسته و چند دوسیه (پرونده) را بررسی می‌کند، از کار و مصروفیت‌های دفتری خویش چنین می‌گوید: ” مدت هفت سال می‌‌شود که در فرماندهی امنیه‌ی ولایت بامیان ایفای وظیفه می‌نمایم و در این مدت در بخش‌های مختلف کار کرده ام. از ین میان، مدت دو سال در بخش خشونت‌های خانوادگی کار نمودم.”
ناهید در ادامه می‌افزاید: “حضور یک زن در پلیس بامیان در ابتدا یک موضوع نهایت مشکل و غیر قابل تصور برای مردم، به ویژه زنان بامیان بود، ولی من با تمام مشکلات و باور‌های سنتی که وجود داشت این جرئت را به خود دادم تا نه تنها برای خودم این باور را پیدا نمایم که زنان می‌توانند دوشادوش مردان در ساختن کشور خویش نقش شان را ایفا نمایند، بلکه این باورمندی و حس اعتماد برای زنان دیگر نیز به وجود آید تا در صفوف پلیس، اجرای وظیفه نمایند. خوشبختانه امروز شمار زیادی از زنان و دختران جوان در بخش‌های مختلف پلیس این ولایت بدون هیچ گونه مشکل، مصروف اجرای وظیفه اند.”
راضیه اقبال زاده، معاون شورای ولایتی بامیان در مورد نقش و حضور زنان در عرصه‌های مختلف، به ویژه در ساختار پلیس می‌گوید: “سه دهه جنگ باعث پس‌مانی جامعه‌ی ما گردیده و در این میان، بیشترین آسیب را زنان به عنوان قشر محروم و مظلوم متقبل شده اند. اما بعد از به وجود آمدن نظام جدید، زنان آهسته آهسته توانستند در جامعه حضور یابند و به عنوان نیمی از اجتماع، فعالانه در زمینه های مختلف سهم گیرند.”
اقبال زاده به این باور است که حضور زنان پلیس در ولایت بامیان علاوه بر تامین امنیت، باعث تقویت حس خودباوری بین زنان جامعه ما شده و این حقیقت را برجسته ساخته است که زنان می‌توانند پا به پای مردان در تامین امنیت و بازسازی کشور شان نقش بازی نمایند. از جانب دیگر باعث تغییر دیدگاه سنتی جامعه نسبت به حضور زنان در نیروهای پلیس شده است.
زنان در عرصه های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، نظامی و فرهنگی بامیان، حضور چشمگیر دارند. بودن یک خانم به عنوان نخستین والی زن در افغانستان برای بیش از شش سال، نمونه ای زنده از حضور زنان بامیان به شمار می‌رود.
همچنان زنان در انتخابات پارلمانی سال گذشته به صورت گسترده مشارکت داشتند و اکنون ۴۷ درصد دختران این ولایت به مکتب می روند.
محرومیت و مظلومیت زنان در افغانستان، به ویژه در بامیان، پیشینه‌ی طولانی دارد، اما شرایط به وجود آمده پس از سقوط طالبان، زمینه را مساعد ساخته تا زنان بتوانند جایگاه اصلی خویش را در جامعه باز یافته و در راه دستیابی به حقوق شان، فعالانه در صحنه، حضور پیدا کنند و با کسب دانش به این محرومیت تاریخی پایان دهند.
یکی از چالش‌های عمده که مانع حضور زنان در عرصه‌های مختلف در کشور، به خصوص ولایت بامیان بوده میزان بالای بی سوادی بین زنان است. اندک زنانی که از نعمت سواد برخوردار بوده، در بخش‌های مختلف مشغول خدمت اند.
زنان بامیان به این باور اند که تنها راه مبارزه با سنت‌های ناپسند جامعه، بالا بردن سطح دانش و آگاهی است. در صورتی که زنان بتوانند این خلا تاریخی را جبران نمایند، چالش‌های فرا روی زنان در عرصه‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، برداشته خواهد شد.
صادق علی یار، از فعالان مدنی و آگاه امور اسلامی در بامیان بر این باور است: “با توجه به این که جامعه متشکل از زن و مرد می‌باشد پلیس زن مخصوصأ دربخش امنیت و جلوگیری از جرایم و خشونت‌های خانوادگی، نقش مثبت وارزنده ای دارد.”
به باور آقای علی یار، کارکردن زن در بخش امنیت و پلیس یک ضرورت است؛ چون جامعه‌ی افغانستان، اسلامی است و بر اساس یک سری برداشت‌های دینی، مردها نمی‌توانند با زن‌های بیگانه صحبت کنند، ضرورت است که باید پلیس زن تربیت شود.
به گفته‌ی ناهید: ” زنان می‌توانند از فضای موجود و شرایط مناسبی که در این ولایت بوجود آمده است استفاده‌ی خوب نمایند. زنان تلاش کنند که دیگر از محرومیت و بدبختی نجات پیدا کرده و با حضور فعال شان، این کشور ویرانه را به سوی شاهراه پیشرفت رهنمون ساخته و مسئولیت‌های انسانی و ملی شان را در قبال مردم و جامعه ادا نمایند.”
منبع: بامداد
شبکه ی سرتاسری مردم هزاره