آقای رحمانی! فرق شما و تره خیل در چیست؟

نویسنده: مهدی زرتشت

،
با این حسابحمله گروهی بالای عزیز سیرت از یکسو به عنوان یک هنرمند و از سوی دیگر به عنوان آدم کاملاً بی غرض از سوی برادر آقای رحمانی و حلقه اطرافش به حمایت سیاسی خود جناب وکیل، تازگی ندارد و غیر منتظره هم نیست. ما مطمئن ایم که تا حال همه مطلع شده اند، عزیز سیرت و برادرش توسط افراد مسلح و زورگو در دفتر فرهنگی اش مورد حمله قرار گرفته و پس و از جرح و زخمی، راوی شفاخانه شدند.
هم اکنون نیز حال عزیز کاملاً بهبود نیافته و در تماسی که امشب با ایشان حاصل شد، می گفت «سرم گیج می رود و به شدت احساس ضعف می کنم.»؛ به مجرد نشر خبر لت و کوب عزیز سیرت و برادرش توسط افراد مذکور در سایت های اجتماعی، عده ای از اطرافیان آقای وکیل عارف رحمانی دست و پا برهنه به پرونده سازی و شایعه پراکنی اینکه این قضیه صحت ندارد و «توطئه» است، شروع کردند. آنها با هزار افترا به این و آن و سیاسی کردن قضیه و کتمان جرم و تجاوز شان، عزیز سیرت را محکوم به دروغ پراکنی کردند.

حال حرف اینجاست که همانگونه که لت و کوب مردم بی غرض در افغانستان از سوی زورمندان و دولت مداران غیر منتظره نیست، شایعه پراکنی و اخطار و تهدید کردن نیز، غیر منتظره نیست. پس از رسانه ای شدن این قضیه، چه حلقه اطراف آقای وکیل رحمانی و چه خود او بصورت مستقیم به تهدید جماعتی از فرهنگیان پرداختند که فقط از سر درد و دغدغه انسان دوستی، خبر ناگوار لت و کوب شدن عزیز سیرت به عنوان یک هنرمند بی غرض را محکوم کردند.

اما ادعاهای آقای رحمانی مبنی بر دخیل نبودن و شایعه انگاشتن و توطئه تلقی کردن این موضوع، هیچ مبنای منطقی ندارد و تنها تلاشی است دوباره با استفاده از زور و اخطار برای خاک پوشی عملی که توسط او و برادرش با چند قبضه اسلحه انجام شده است؛ زیرا قضیه به خوبی معلوم است و هیچ چیزی پوشیده نیست و آقای رحمانی اگر شب و روز تلاش هم بکند، تهدید هم بکند، لت و کوب هم بکند، آدم هم بکشد، ولی نمی تواند ثابت کند این قضیه حقیقت ندارد و توطئه است.

اما مسأله ای که باقی می ماند، این است که واقعاً تا چه وقت شهروندان افغانستان می توانند این رفتار ناسالم دولت مداران را قبول کنند؟
ملا تره خیل کوچی در مسیر راه اش (؟) سر قضیه خیلی اندک دست به اسلحه برد و چند شهروند بی گناه را به سادگی آب خوردن کشت و از دم مرمی گذراند. منطق زورگویی و قوماندان سالاری در افغانستان از سالهاست که مد شده است؛ به این جهت، خیلی موجه است که عمل آقای رحمانی رحمانی، با عملی که تره خیل کوچی انجام داد مقایسه شود. به اعتقاد ما و ملت پر از درد، عمل آقای عارف رحمانی با ملا تره خیل چه فرقی می تواند داشته باشد؟

هردو با استفاده از زور و موقف سیاسی، دست به لدت و کوب و زورگویی بلند کرده اند، هردو ملا و عالم دین اند و هردو عضوی از پارلمان کشور. اگر آقای تره خیل چند شهروند بی گناه را به مرمی بست، آقای رحمانی نیز چند شهروند بی گناه دیگر را زیر لت و کوب گرفت و با اسلحه گرم تهدید کرد، مجروح کرد و مجروحین هنوز در شفاخانه بودند که دوباره آقای رحمانی به تهدید افرادی که در این راستا اطلاع دهی و خبررسانی و نقد و تفسیر نوشتند، پرداخت و در صفحه فیس بوک اش با شرم آورترین کلمات که هیچ در شأن یک وکیل و عالم دین و طلبه آیت الله هایی که حرف شان همه از خدا و آخرت و اخلاق است نمی گنجد، افراد فرهنگی را «ارازل و اوباش» خطاب کرد*. شاید هم آقای رحمانی به فرهنگی ها به چشم توده هایی نگاه می کند که زیر وعظ و ثنای افرادی مثل او گوش لم می دهند و به خدا فروشی و اخلاق فروشی آنها گوش می سپرند.
لازم است به آقای وکیل رحمانی از همین جا یاد آوری گردد، تهدید کردن افراد، اخطار دادن آنها و هرگونه توسل به زور و خشونت و اسلحه و موقف سیاسی، دیگر فکر نکنم به حال شما سودی جز رسوایی بیشتر داشته باشد. و فکر هم نکنید تره خیل وار با یک سبزی فروش و کچالو فروش طرف هستید که می توانید به سادگی تیری به تن آنان شلیک کنید و صدای شان را در گلو خفه کنید.

مطمئن باشید این نسل در مقابل تهدید و زورگویی های شما، از اعتراض و فریادی برای دفاع از انسانیت و عدالت و احترام به کلمه انسان و آزادی، دست برنخواهند داشت. پس امیدواریم بی خود خودتان را در میدان لخت نکنید و آن تن مملو از فساد و بد اخلاقی را که زیر لباسی پنهان کرده اید، به مردم رو نکنید. مطمئن ام روزی توده ها نیز به هویت واقعی شما پی خواهند برد و دیگر شما را به عنوان مبلغ اخلاق و آخرت و خدا و… نخواهند پذیرفت و خواهند فهمید شما و افرادی مثل شما که به سادگی از کلمه زور و تهدید استفاده می کنید، در طول سالها خدا فروشی و اخلاق فروشی کرده اید که در حالی که خود، همه ی اینها را در درون خود به معنای واقعی کلمه، کشته اید و دفن نموده اید.