به نظر من درگیری در دانشگاه کابل ربط مستقیمی به تنش میان هزاره و تاجیک و مسایل انتخاباتی ندارد. علت اصلی بروز درگیری های این چنین این است که هزاره هنوز کنترل کاملی بر هزارستان خود ندارد و یا به اصطلاح ساده، پشت او هنوز خالی ست. از همین روی با وجود میلیون ها هزاره ی کابلی، یا میلیون ها هزاره ی هراتی و یا میلیون ها هزاره ی مزاری، هنوز در این شهرها امنیتی برایشان نیست و کوچکترین برخورد به رویارویی بزرگ قومی و مذهبی می انجامد. اگر هزارستان دارای انسجام و یکپارچگی باشد و هزاره ها بر آن کنترل کامل داشته باشند، پشتوانه ی روانی قوی برای هزاره ها در شهرهایی همچون کابل و مزار و هرات بوجود آمده و هر گروهی به آسانی جسارت تعرض به حقوق هزاره را نخواهد کرد و اگر تعرضی شود، تعرض برایش بسیار گران تمام خواهد شد. کشور اسراییل را تصور کنید که با وجود محاصره شدن توسط دشمنانش، هیچیک از این دشمنان جسارت تعرض به این کشور کوچک را ندارند. در نمونه ی درجه پایین تر آن، کشور در حال تاسیس کردستان را در نظر بگیرید که با وجود دشمنانش در چند سوی، نقطه ی اصلی تعیین قدرت در عراق می باشد.
بجای اینکه در معادلات قدرت، بسوی طالب نکتایی پوش یا اخوانی نکتایی پوش بدویم و هر کدام زبان دراز تر از دیگری مان برای آنان تبلیغ نماییم و علیه یکدیگر سنگر بگیریم و به اردوی دیگران پناه ببریم، به قدرتمند کردن خود و هزارستان مان بپردازیم.