نویسنده: خادم حسین کریمی
در ۲۴ ساعت گذشته، دستکم ۳۵ غیرنظامی هزاره در افغانستان توسط گروهای تروریستی و نیروهای دولتی کشته و مجروح شدند. دیشب، ۷ کارگر هزاره در یک کارخانه‌ی گچ در ولسوالی سرخرود ننگرهار به صورت فجیعی کشته شدند. در عکس‌های نشرشده از اجساد آن‌ها، علایم شکنجه، ذبح از گردن، شلیک گلوله و حلق‌آویز کردن دیده می‌شود. در همان لحظاتی که این ۷ کارگر در ولسوالی سرخرود زیر شکنجه، ذبح و رگبار تروریستان قرار داشتند، در گوشه‌ی دیگر، نیروهای امنیتی مصروف شلیک بر غیرنظامیان هزاره در شهرک جبرئیل هرات بودند. در اثر شلیک نیروهای امنیتی، دستکم ۲۸ غیرنظامی هزاره به شمول کودکان و زنان مجروح شدند.
هزاره‌ها در افغانستان در معرض تهدید، کشتار، شکنجه و تبعیض قرار دارند. در بیست سال گذشته، خون صدها غیر نظامی هزاره در جاده‌ها، مساجد، مکاتب و مراکز آموزشی کابل، هرات و بلخ، جاده‌ی کابل-بامیان در ولسوالی جلریز، دره‌ی غوربند، شاهراه کابل-قندهار و مسیر‌های منتهی به ولسوالی‌های جاغوری، مالستان و قره‌باغ به زمین ریخته است. اکثر این افراد صرفا به دلیل تعلق تباری و هویت قومی کشته، مجروح و شکنجه شده‌اند. زخم ذبح‌شدن شکریه تبسم ۹ ساله و همراهان‌اش در ولسوالی خاک افغان زابل هنوز تازه است. آن‌ها در خاک افغان سر بریده شدند. وقتی اجسادشان در شفاخانه‌ی دولتی در زابل رسید، سرهاشان با نخ کفاشی به تن‌شان دوخته شد. در غرب پایتخت، گورستان‌های دسته‌جمعی دانش‌آموزان آموزشگاه موعود و معترضان جنبش روشنایی، فشره‌ی آن‌چه بر مردم هزاره گذشت را بر دو تپه برای تاریخ به یادگار گذاشته. فهرست کشتارها طولانی است. علاوه بر کشتار و شکنجه، ادارات دولتی افغانستان و به خاصه کابل، میدان‌گاه‌های توهین، تحقیر و اعمال تبعیض بر هزاره‌ها بوده. افراد متعلق به این گروه قومی در ادارات دولتی مورد تبعیض سیستماتیک قرار دارند. مخکشیزم، یک نمونه از هزاران نمونه است که برملا شد. در خشونت‌های ۴ دهه‌ی اخیر میلیون‌ها فرد از همه‌ی اقوام افغانستان کشته، مجروح و آواره شدند. به لحاظ تعداد قربانیان و کمیت و کیفیت آسیب‌های ناشی از جنگ، پشتون‌ها بیشترین آسیب و قربانی را متحمل شده‌اند. آن‌چه وضعیت هزاره‌ها را ویژه و رقت‌بار می‌کند، کشتار و تبعیض سیستماتیک و هدفمند است. هزاره‌ها به دلیل تعلق تباری و هویت قومی‌شان مورد تبعیض و حذف فزیکی و سیاسی قرار گرفته‌اند.