پس از اعلام نتایج نهایی انتخابات نمایندگان پارلمان افغانستان تنها ولایت غزنی با داشتن یازده نماینده که اکثراً از قوم هزاره است، و به تأخیر افتادن اعلام نتایج نهایی این ولایت از سوی کمیسیون انتخابات که بفرمان رئیس جمهور جهت تجدید نظر در نتیجه انتخابات این ولایت باعث شد تا بحث‌های داغ در رسانه‌ها و دید و بازدید های مرموزانه ی تعداد از رهبران و شخصیت‌های مطرح و تشکیل گروه‌ها برای حل این مشکل و صیانت از رأی مردم این ولایت به راه بی افتاد.
در این میان تعداد اندک از نویسندگان هزاره، نمایندگان مردم را به “سکه های کوچک“ تشبه کرده و پیشنهاد میکنند تا “یک بار دیگر انتخابات برگزار شود“ و یا عبارت های نا مشخص و گره دار مثل “از حق خود عدول نمی کنیم اما برای حق خود کار ناحق نیز نمی کنیم “ گفتند و نوشتند تا زمینه تمکین از فرمان رئیس جمهور را فراهم کرده باشند . و اما شاخص ترین نکته این است که این انتخابات کاملاً قانونی و بدون هیچ گونه تقلب که گزارش شده باشد برگزار شده است و نتایج نیز مشخص شده است.
اینکه چرا اعلام نتایج به تأخیر افتاده است نه گره کور است که نیاز به باز کردن داشته باشد و نه معمایست که در حل آن این‌گونه همه را به اندیشه وادارد، مسأله کاملن روشن و مشخص است اینکه سران پشتون نمیخواهد تعداد نمایندگان غیر پشتون و مخصوصاً هزاره ها کرسی های بیشتر از پارلمان را اشغال کنند چون در اندیشه ی سران پشتون طبق عادت دیرینه که بر دیگر اقوام افغانستان حاکمیت صد ها سال دارند دیدن چنین تعغیر اندک غیر قبول است.و این موضوع مصداق این ضرب‌المثل است که میگویند :«خوری نخوری حساب یو ده» و بس، این است منطق سران پشتون. شعار های چون قانون گرایی ، مدنیت، و تمکین از قانون آنوقت در شیپور شان دمیده می‌شود که منافع قبیله ی شان بر منافع کشور ارجهیت کامل داشته باشد.
و اما ما برای صیانت از رأی مردم، رأی که قانون اساسی آنرا تأیید کرده است و جامعه جهانی نیز ناظر چنین پروسه بوده است چه باید بکنیم؟
همانطور که تاریخ معاصر و گذشته نشان داده است در چنین موضوعات حساس و تاریخی بر سر میز مذاکره و معامله با پشتونها بار ها نشستیم و قول‌ها گرفتیم و دلها خوش کردیم که در بدل حقوق مسلم مردم مان حداقل امتیاز از این موضوع به نفع هزاره ها گرفتیم اما دیری نپایید که این دل خوش کردن‌ها و قول گرفتن ها فریب بیش نبوده است و خیال تهی ، و اگر بار دیگر سران و شخصیت‌های مطرح هزاره در بدل حذف تعداد از نمایندگان منتخب در پی امتیاز گیری شخصی و به نام مردم باشند جفای دیگر بر سرنوشت این قوم خواهد بود نسل،نسل این مردم بهایی این معامله های ننگین را خواهند پرداخت.همچنان که میپردازند.
پس برای صیانت از رأی مردم و قبل از آنکه دیر شده باشد با هم و در کنار هم همصدا می‌شویم و داد از بیدادگری سر میدهیم و خواهان حقوقی می‌شویم که قانون اساسی برای مان داده است و جلو هر گونه معامله ی که باعث به حاشیه راندن مردم هزاره شود و همچنان برای جلوگیری از تجاوز و غارت هر ساله و دوامدار سد بسته باشیم و مورد نفرین نسل های آینده ی مان قرار نگیریم بر فرد، فرد مان واجب است ، با تجمعات اعتراضی بدون خشونت که این را هم قانون به ما اجازه داده است در گوشه ، گوشه ی کشور مخصوصاً کابل که جمعیت هزاره های آگاه آن بیشتر از هر ولایت دیگر میباشد و در سراسر جهان باهم و در کنار هم و با مشت های گره کرده و صدای مملو از درد و رنج تاریخی این قوم خواهان راه یافتن یازده نماینده منتخب ولایت غزنی بدون هیچ گونه معامله امتیاز گیری و امتیاز دهی به پارلمان شویم.
تو اگر برخیزی
من اگر بر خیزم
همه برخواهند خاست….
نوشتار پس از متن اصلى
zaki askari
بله وضعیت کنونی هزاره ها همانند زمان عبدالرحمان ونادر شاه است وحتی بد تر شورش وبلند کردن صدای ما یک امر ضروری وحیاطی است.
اگر مزاری ها،ابوذر ها،شفیع ها …اقدام کنند یقینان خالقا،شرین ها وعمه سنگری ها ادامه خواهد داد.
safar
kamilan dorostr farmodin tashakor az shoma ma dast ba dasty ham degar dada yak tazahoraty sar tasary jahan ra rah beandazim ta nokaran ham befahmad ke mardom khab nist
خادم حسین
تنها گزینه که برای هزاره هاباقی مانده است اعتراض مدنییست به صورت قانونی می توانیم حقوق پایمال شده خویش را تا جائی بگیریم دیگر زمان عبدالرحمن نیست که مردم ما را در هر دشت ودمن به شکل ازاد وبدون اینکه دنیا خبر شود قتل عام کند امروز هزاره ها در تمام دنیا حضور چشم گیر دارند ما می تواینم اگر بخواهیم . ما می توانیم برای حقوق قانونی خویش درسرتاسر دنیا در یگ روز مشخص اگر امکانش باشد تظاهرات کنیم و صدایش خویش را به دنیا و جامعه بین الملل سازمان ملل ومدافعین حقوق بشر برسانیم نگذاریم دیگه رهبران سمبولیگ هزاره باسرنوشت این ملت بازی کند .