سلیمان احمدی – بامیان
حدود یک سال از شروع دوره دوم کاری سناتوران در مشرانو جرگه یا مجلس سنا، سپری میگردد و هم اکنون نیز این نمایندگان در تعطیلی زمستانی به سرمی برند.روی بحث ما در این مطلب کارکرد سناتوران معرفی شده به نمایندگی از ولایت بامیان در این مجلس میباشد، سناتورانی که با رای مستقیم و با اعتماد مستقیم مردم فراموش شده بامیان به این مقام دست یافته اند.
در دور دوم در انتخابات داخلی سال گذشته شورای ولایتی بامیان آقای سید اسد الله جعفری با کسب بیشترین آراء و آقای سناتور رهایی با فرمان رئیس جمهوری کرزی به شورای ملی راه یافته اند.
و اما آنچه در مورد این دو قابل بحث است:
۱- آقای سید اسد الله جعفری :
نامبرده فرزند سید غضنفر شاه یکی از خوانین معروف ولایت بامیان که در انتخابات سال گذشته همانند آقای فکور بهشتی، با استفاده از نفوذ و شهرت پدرش رای قابل توجهی را بدست آورد و بر کرسی وکالت تکیه زد. ایشان فاقد تحصیلات عالی بوده و قوه بیان و افهام و تفهیم و افاده نهایت ضعیفی را دارد که شایستگی نمایندگی از مردم بامیان را از وی سلب می کند، تجارب گذشت یک سال نشان گر صریح این ادعاست، حتی برای یک بار دیده نشده است که ایشان در شورای ملی لب به سخن گشاید و نامی از بامیان بر زبان جاری کند چه برسد به اینکه بر سر مسایل مهم ملی و کشوری اظهار نظر بکند. اکنون که تعطیلات زمستانی در حال سپری شدن است ، وی در بامیان بسر می برد و اصولا باید با تدویر گردهمایی ها و تجمعاتی و با بازدید مستقیم از مردم، به ناله های آنان گوش فراداده و وظیفتاً مشکلات و نیازمندی های مردم را به مراجع ذیربط انتقال داده و یا هم در صورت لزوم آن را در اجندای کمیسیون های داخلی مشرانو جرگه و یا هم در جلسات عمومی آن شوری مطرح سازد تا باشد که گرهی از کورگره های این خطه باز شود، اما ممکن است حتی عده کمی هم از حضور شان اطلاع نداشته باشند.
۲- آقای هدایت الله رهایی :
او نیز از تبار خوانین است و برای بار دوم آنهم با فرمان کرزی به وکالت دست یافته است، فرمانی که به احتمال زیاد او را وادار به این کرده است که به شدت از سیاست های کرزی دفاع کند و کمکاری ها و بی توجهی های مشهود و محسوس نظام قبیله سالار فعلی را پوشش دهد تا از لطف بی کران جناب کرزی تشکر و قدردانی کرده باشد.
او کسیست بامیان را از نظر رشد و انکشاف در رده هفتم در سطح کشور میداند، چیزی که بیشتر به جوک و لطیفه میماند تا واقعیت. او کسیست که از کارکرد دولت در بامیان به شدت دفاع می کند و به این عقیده است که بامیان در طول سالیان گذشته رشد بی سابقه ای داشته و در ابعاد مختلف پیشرفت های زیادی انجام پذیرفته است.
او به گوش هایش پنبه زده است تا ناله های مردم را نشنود، عینک خوش بینی به چشم زده است تا زخم های کهنه و خون آلود مردم بامیان را نبیند و به زبانش قفل بی زبانی انداخته است تا مبادا محرومیت های تاریخی بامیان را فریاد کند و در اثر آن مورد خشم و نفرت کرزی و کرزئیان قرار بگیرد.
بناءً وضاحت می یابد که سناتوران ما در مشرانو جرگه مسئولیت وظیفوی ، ایمانی، وجدانی و ملی شان را در قبال اعتماد خالصانه ای که مردم به آنان داشته اند، ادا نکرده اند، یا توانایی این کار را نداشته اند و یا هم تحت تاثیر جریانات مختلف، از این کار سر باز زده اند.
منبع: موج بامیان