محمدزمان احمدی – بامیان
شماری از مغاره نشینان در بامیان می گویند که با رسیدن فصل زمستان و بارش برف های دوامدار مغاره هایی که تنها سرپناه آنها به شمار می رود بسیار سرد شده و تعداد زیادی از آنها دچار مریض شده اند. محمد حسین یکی از مغاره نشینان بامیان به خبرگزاری بخدی گفت: “ما در طول فصل زمستان نه مواد سوختی داریم تا مغاره ها را گرم کنیم و نه مواد غذایی داریم تا از آن استفاده کنیم”.
او با شکایت از بی توجهی های دولت نسبت به وضعیت بد مغاره نشینان این ولایت افزود: “اکثر اطفال ما مریض شده اند لیکن هیچ کدام ما توان خریداری دوا برای تداوی اطفال مان را نداریم”. او می گوید که برای تداوی سرما خوردگی اش از دوای تاریخ گذشته ای که سال گذشته از کلینیک کارته صلح بامیان گرفته استفاده می کند.
در همین حال محمد آصف مرد فقیر و کهنسالی که در نزدیکی مجسمه صلصال زندگی می کند در گفتگو به خبرگزاری بخدی گفت:” مغاره هایی که ما در آن زندگی می کنیم سرد شده و من به مرض استخوان دردی گرفتار شده ام ولی هیچ کاری برای تداوی ام نمی توانم”.
وی افزود:” وضعیت اقتصادی ام بسیار ضعیف است و به همین دلیل برای تداوی دخترم که به سبب استفاده از آب غیر صحی به مرض گلو درد گرفتار شده بود، مجبور شدم بدون معاینه داکتر مقداری مسکّن پرستامول از بازار خریداری کنم.”
از سویی هم مسئولان دفتر جمعیت هلال احمر در بامیان می گویند که ۲۱۵ خانواده در مغاره های دوره بودایی در اطراف مجسمه های بودا در این ولایت زندگی می کنند که همگی در معرض آسیب های جدی قرار داشته و به کمک های عاجل ضرورت دارند.
به گفته آنان؛ جمعیت هلال احمر نیز نتوانسته است به این مغاره نشینان کمک کند.
اما عبدالرحمان احمدی سخنگوی والی بامیان می گوید که از اوایل زمستان تا کنون چندین بار مواد غذایی و البسه از سوی کمیته مبارزه با حوادث طبیعی و تیم بازسازی ولایتی زیلاند نو در بامیان به مغاره نشینان این ولایت توزیع گردیده است.
احمدی علاوه کرد:” از یک سال بدینسو کمیسیونی متشکل از رئیسان دوایر دولتی بامیان برای حل مشکلات مغاره نشینان این ولایت تشکیل شده است.”
این درحالیست که مقام های محلی در ولایت بامیان از چند سال بدینسو وعده می دهند که بزودی نمرات رهایشی در شهرک مهاجرین این ولایت برای اسکان دادن مغاره نشینان توزیع می گردد اما تا کنون هیچ کدام از این وعده ها عملی نگردیده است.
منبع: خبرگزاری بخدی