غم قوم دل مره میده کده جو
ده ریسپو پای مره بسته کده جو
نه مورم ملک دیگرو دل مه خونه
ده خانه هم یک براریم در جنونه
در و شیشه ره از بیخ کنده رافته
بله زخمیم نمگ پاشیده رافته
دو چیم خوره بله قلای مه منده
بله ملک پدر خاندای مه منده
او بیرار دیگم می می مو کونه
سونی ایشقم گوسپون خو هی موکونه
ده خانم آتیشه آتیش ز آر سو
ز آوری و ز کوه و هم ز آسمو
ما یک مندم ده اینجی با دل زار
ز رنج بی کسی و جور بیرار
ای دردای خوره قومو قد تو موگوم
دوای این هم درد خوره موجوم
که شاید مللمی ده زخمو باشی
بله آتیش خانم بارو باشی
خدا حافظ شمو ار جا باشین
بلدی از موم یگان وخت ام دوا کین
به آنان
دیگرو موره بلو توسر شیوه قیغو مونی
هر ساله قد داس کونه گندم خو دیرو مونی
دیگه رو آسمو خراش و صلح و امنیت دره
تو بلدی یک دو چراگاه خاک دود و پیشپو مونی
دیگرو برق و سواد موتر لادا دره
تو ده سرچند شتر خو ناز ها میلو مونی
دیگرو فهم و شعور و دولت و شاهی دره
تو قد ریش و ناس خو هم شمشر خو ره بیلو مونی
دیگرو داره هزاران احترام شهروند
تو ز بیفکری آوره سر بیرار خو پرچیو مونی