نویسنده: رهین فرهمند
گزارشهای خبری حاکی از آن است که در ولایت میدان وردک، کوچیها بار دیگر به سمت هزاره جات حرکت کرده و با گماشتن نظامیان خویش برتپه های حاکم در ولسوالی های کوتوب و حومه مرکز این ولایت وضعیت را بحرانی ساخته اند. بدون تردید حضور مجدد کوچی های مسلح در بهسود ولایت میدان وردک نقض آشکار فرمان ریاست جمهوری بوده و معلوم است که عدم تطبیق این فرمان می تواند باعث تضعیف جایگاه نهاد های رسمی کشور و همینطور بحرانی تر شدن اوضاع گردد.
این در حالیست که بخش های از این فرمان تاکنون تطبیق گردیده و بر اساس این فرمان تاکنون ۲۰۰۰ نمره زمین برای کوچیها در ولایت لوگر از سوی حکومت توزیع شده است. پدیده کوچیگری به نظر می رسد در شرائط کنونی به یک تهدید جدی برای امنیت و ثبات سیاسی کشور تبدیل شده است، تداوم این روند و عدم رسیدگی فوری و جدی به آن بدون شک با عث شکل گیری بحران عظیم ملی خواهد شد. دقیقا به همین دلیل است که کمیسیون امور کوچیها و قبایل پارلمان نیز از مسئولان امنیتی کشور خواسته است تا جلو درگیری احتمالی میان کوچیها و هزاره ها را در بهسود بگیرند.
متاسفانه به گفته برخی آگاهان هیات‌هایی که برای حل معضل کوچیها و هزاره ها ایجاد شده اند، توانایی حل این معضل را ندارند. این در حالیست که ده سال است که کشمکش های کوچیها و هزاره ها در ولایت میدان وردک به یک معضل جدی برای کشور تبدیل شده است و مردم محل همواره سعی کرده اند با همراهی تمام با دولت و نهاد های مسئول مسائل کشور حل و فصل گردد. جابهجا شدن کنونی کوچیها در نزدیکی ولسوالی بهسود ولایت میدان وردک، باعث افزایش نگرانی های در افکار عمومی جامعه شده است بسیاری بر این باور اند که طالبان با استفاده از کوچیها پولیس و سربازان اردوی ملی را در ولایت میدان وردک هدف قرار داده اند.
معاون ریاست امنیت ملی افغانستان میگوید طالبان با استفاده از کوچیها بر نیروهای امنیتی حمله کرده اند. عبدالقیوم کتوازی، معین ولایتی ریاست امنیت ملی که به پرسشهای نمایندگان پارلمان پاسخ میداد، گفت که طالبان با استفاده از حضور کوچیها در میدان وردک یک پولیس را کشته و دو پولیس دیگر را زخمی کرده اند.
پولیس ملی در هفته گذشته به منظور دانستن جنجالی که میان کوچی ها و هزاره ها در ولایت میدان وردک به وجود آمده بود، به آنجا رفتند که با کمین طالبان مواجه شدند که در اثر آن یک پولیس کشته و سه تن دیگر آنان زخمی شدند. در چنین شرائطی از دولت انتظار می رود که هیات با صلاحیتی را که دارای صلاحیت ها و اقتدار لازم در حل منازعات باشد تعیین نموده و بجای هیاتهای محلی که به نظر می رسد ناتوان از حل چنین منازعات اجتماعی است جایگزین نماید. بدلیل آنکه در سال های گذشته برخورد میان کوچی ها و مردم محل تظاهرات گسترده مردم را در کابل و سایر شهر های کشور به دنبال داشت.
ساکنان محلی میگویند که کوچیها مسلح هستند و اموال آنها را غارت میکنند، کشتزارهای مردم را از بین میبرند و خانههایشان را آتش میزنند. در سال گذشته بعد از برخورد میان کوچیها و هزاره ها، رییس جمهور فرمان داد که برای کوچیها زمین توزیع شود تا از برخورد آنها با مردم مسکونی جلوگیری گردد این اقدام گام مهمی در جهت پایان دادن به بحران کوچیگری در کشور بود انتظار می رود تطبیق این فرمان بتواند برای همیشه این مشکل را ریشه کن کند.
پرسش اساسی این است که تکرار کشتار مردم بی دفاع محلی توسط طالبان در پوشش کوچی ها و آتش زدن خانه ها و مواشی این مردم تا چه اندازه می تواند قابل تحمل برای این مردم باشد. مسلما کاسه ی صبر این مردم در صورت عدم توجه دولت سرریز خواهد شد. بدیهی است که هیچ کسی نمی تواند در برابر تصاحب املاک و خانه های شان دست زیر علاشه بنشیند و نگاه کند.
حال آنکه اعتراضات مدنی و قانونمند سالهای گذشته شهروندان کشور در شهر های مختلف نشان از تلاش شهروندان کشور در حل مسالمت آمیز مسائل کوچی ها و ساکنان محلی بود. بنا بر این با توجه به شرائط بسیار دشوار و ثبات وامنیت شکننده کشور بایسته است دولت که از تمامی اقوام و ملیت های کشور نمایندگی می کند به زود ترین فرصت به این مسئله رسیدگی نماید. مسلما کسی نمی خواهد که در حق کوچی ها و یا ساکنان بومی منطقه ستم و یا ظلم و حق کشی صورت بگیرد از این رو بهترین راه این است که دولت هم درقبال کوچی ها اسکان آنان را عملی نماید و هم فرمان منع همیشگی رفتن کوچی ها به هزاره جات را بصورت کامل تطبیق نماید.
زیرا تجربه سال های اخیر بخوبی نشان داد که نه هزارجات گنجایش ورود جمعیت های دیگر را دارد و نه مردم می توانند چنین چیزی را بپذیرند و نه اینکه برای کوچی ها چنین جنگ ها و درگیری های پی هم سودی دارد. از این رو اسکان کوچی ها و تطبیق فرمان منع رفت و آمد کوچی ها در این مناطق می تواند برای همیشه این مشکل را حل نموده و زمینه شکل گیری وحدت و اتفاق ملی را که یک ضرورت مبرم و اساسی کشور نیز هست را فراهم نماید.
تداوم حملات کوچی ها و برخورد های تنش آلود آنان با مردمان مناطق مرکزی کشور می تواند ثبات و امنیت شکننده کشور را به جد آسیب رساند. درحالیکه دولت در تلاش است تا پروسه سراسری صلح را در کشورعملی سازد در چنین شرائطی اگر به خواسته های مردم محل و کوجی توجه نشود مسلما تلاش های صلح عقیم خواهد ماند.
در نتیجه تلاش های چندین ساله ی دولت به شکست مواجه می گردد. بویژه انکه این احتمال هم بسیار زیاد است که دست های برای به هم زدن ثبات و امنیت نسبی در کشور کوچی ها را تحریک برای حضور در این مناطق کرده باشد. قرائن و شواهد نشان می دهد که مشکل علف چر ها واحتیاجات کوچی ها نیست زیرا آنان خود بهتر از دیگران می دانند که مناطق مرکزی هزگز ظرفیت پذیرش جمعیت های تازه و مواشی آنان را ندارد و عملا رفتن آنان به این مناطق نیز بی فایده خواهد بود.
این مسئله از آنجا کاملا روشن می گردد که کوچیگری اینک در کشور به یک تهدید جدید علیه امنیت و ثبات کشور تبدیل شده است و کوچیها بصورت طبیعی با زن و فرزند، گله و مواشی به جای می روند نه با تعداد زیاد افراد مسلح و سلاح های سبک و سنگین، سرباز و مردان جنگی صرف. گذارش ها حاکی از آن است که تعداد زیاد مردان مسلح که هیچ تفاوتی با مخالفان دولت و طالبان مسلح ندارند وارد برخی مناطق شده اند.
از ین رو در اینکه ممکن است دست ها و توطئه های بزرگی در کشور در جریان باشد هیچ بعید نیست. دولت بویژه شخص رئیس جمهور باید فورا اقدام نماید که این مشکل برای همیشه حل و فصل گردد. در غیر این صورت احتمال شکل گیری بحران ها ومشکلات به مراتب بزرگ تر از این کاملا وجود دارد.
منبع: روزنامه ی افغانستان
شبکه ی سرتاسری مردم هزاره